E bebeğim e e

Minik kollarını iki yana açmış mışıl mışıl uyuyorsun, seni öyle izlemek çok hoşuma gidiyor öyle masumsun ki. Uyanık olduğun zamanlarda artık daha bir sevimlisin, gülücükler atıyorsun. Allahım nasıl güzel bir duygu seni öyle iyi ve mutlu görmek.

 Bende anneliğe daha bir alıştım sanki ilk zamanlarda ki kadar zorlanmıyorum, sen büyüdükçe herşey daha mı kolay olacak yoksa daha mı zor, şimdi bilemiyorum ama daha güzel olacağı kesin. Gelecekle ilgili güzel hayaller kuruyorum  bazen. Bana anne deyip sarıldığını hayal ediyorum, birlikte parka gittiğimizi, oyun oynadığımızı. Ama bu hayallerde hep sen akıllı ve söz dinleyen çocuksun J arada inatçılıklarında oluyor tabi ama öyle herşeye ağzını açıp ağlayan bir çocuk değilsin mesela, bu şimdi olmaz lafından anlıyorsun, güler yüzlü sevecen bir çocuksun. Hayallerin sınırı yok, sen sağlıklı büyü,iyi ol  mutlu ol birlikte daha ne hayaller kurarız. Sen uykuya teslim olmuş uyurken bende anneliğin güzelliğini düşüneyim. İyi ki sen benim hayatımdasın, değerlim en kıymetlim tatlı rüyalar.

İlk hastalığımız

Buraya hep mutlu ve güzel şeyler yazmak isterdim ama insanın hayatında sınavlarda oluyor, yorucu ve sabredilmesi gereken ve ayrıca hamd edilmesi gereken zamanlardan bir zamandayım. Hastane odasından yazıyorum bu yazıyı. Oğlum henüz 40 ı çıkmadan daha 38 günlükken ve vücudunda mikroplara karşı direnç oluşmadan tanıştı mikropla, savaşmaya gücü yoktu küçücük vücudunun, ateşi yükseldi.37.8 di ilk ölçtüğümüzde .Bu kadar önemli bir şey olduğunu düşünmemiştim ilk başta, hava çarptı herhalde diyordum, doktorumuzu aradık ateş düşürücü verdik, yine düşmeyince hastaneye geldik tabi, daha ne kadar kanı var ki onun küçücük ellerinden sıka sıka kan aldılar. Ben kendimi hiç anlatmayım onun ateşli ve keyifsiz hali, birde canının yanması bende şok etkisi yaptı annelik nasıl bir şey tarif edilmez o ağlıyor ben ağlıyorum, hatta ben ondan daha çok ağladım diyebilirim. Test sonuçlarında kanında mikrop olduğu çıktı, mübarek Ramazan ayının ilk günü hastaneye yatış yaptık. Damar yolu bulmak içinde çok uğraştılar serum takabilmek için. Şimdi çok iyi tedavisi sürüyor. Daha da iyi olacak inşallah. Eşim ve ben kalıyorum yanında, aile boyu Ramazanın yarısında burdayız.

Hiç aklıma gelmezdi bu kadar küçükken başımıza bunların geleceği, bir ara ona iyi bakamadığımı falan  düşünmeye başlamıştım, neyse bunların hepsi geçti artık kendimi daha iyi hissediyorum. Eski keyfi gelince bizimde keyfimiz geldi hatta yaramazlık yapmaya başladı, hasta hali gözümün önünde, şimdi arada sıkılınca kızıyorum ona, sonra kendime kızıyorum bu halleri için Allah’a dua etmiştin diye. Varsın huysuz olsun ağlasın ama hasta olmasın. Allah dermansız dert vermesin bununla geçmiş olsun inşallah. Her zaman Allah’a emanetiz sağlıklı günlerimiz olsun.