BU GÜNLERDE..

Zamanın hızına yetişmek mümkün değil, Ahmet Tuna ne zaman büyüyecek dediğim zamanlar çok küçüktü şimdi evde ki bilmiş bilmiş konuşan çocuk. Muhabbet edebiliyoruz artık, bazen değişik yorumlar yapıyor. Konuşmaya ilk başladığı zamanlar her cümlesine aaa ne dedi diyordum, not alıyordum. Şimdi o kadar şey konuşuyor ki, çok eğlendiğimiz güldüğümüz sözlerini de not alamaz oldum.

Anne işte, Ahmet Tuna ananede günlerimiz geçiyor.  Çocuklarla oynamayı çok seviyor, arkadaşları ve kuzeni  ile güzel oynayabiliyorlar artık. Ama erkek çocuk işte illa bir koşarak, zıplayacak, biri onu gıdıklayacak, kovalamaca oynayacak. Arabalarla oynar dimi erkekler bizimkisi oynamıyor. Evde yastık  ve peluş  oyuncak koleksiyonumuz var nerdeyse. Hayvanları seviyor birde, topla hiç alakası yok. Bu durumdan hiç şikayetçi değiliz futbolu sevmesini istemiyordum zaten, yapacak o kadar spor varken futbol oynamasın.

Birde tuvalet öğrenme derdimiz var, bana göre daha başlamadık, ama anne göre başladık. Poposunda bez var ama sürekli çişin var mı diye soruyoruz, bezi çıkarıp tuvalete oturtup çişini, kakasını yaptırıyoruz. Aslında bezi tamamen çıkarsak daha iyi öğrenecek ama, ben biraz daha havaların ısınmasını istiyorum. Kaza olduğunda yorgan kurumaz, halıları  yıkasan kurumaz, üşütür vs. gibi bahanelerim var. Gece yatmadan Wc ye gidiyoruz, bizimki tuvalet kağıdıyla oynuyor saç uzun saç yapıyormuş yerlere kadar uzatıyor tuvalet kağıdını, ”bu senin için,bu babam için,bu dayım” için diyor koparırken. Çok düşünceli JBende biran önce yapsa da çıksak derdinde oluyorum J Bakalım inşallah bezi tamamen çıkarırız ve artık bez takmıyoruz derim. Ve ümit ediyorum ki çok çiş kaka kazamız olmaz.