14 Mayıs 2013 Salı

2 YAŞA 40 GÜN KALA

Uzun zamandır bloğa yazamadım, içimden pek bir şey yapmak gelmiyordu son zamanlarda,yeni yeni hayata karşı uyuşukluğumu kırmaya başladım, 27 Nisan’da dedem hayat arkadaşını,babam annesini, ben babaannemi kaybettim. Hatırası alyansını ben takıyorum şimdi . Keşke her şey çocukluğumda ki gibi kalsaydı…Arka bahçede yine domates ekseydik…koltuğu boş duruyor ,bahçe onsuz.. “Ayaklarım bir iyileşse” derdi gönlü hep gençti, Ahmet Tuna’yı çok severdi,en son rahatsızlandığı zaman ziyaretine götürmüştük  Ahmet Tuna’ya bakıp konuşmak istemişti.Onu hep iyi halleri ile hatırlamak istiyorum,Mekanı Cennet olsun inşallah. Kabri nur olsun…

Ahmet Tuna’dan halleri anlatırsam her söylediğini zamanında not etmeyince unutuyor insan.2 yaşa 1 ay kala şu sıralar en popüler Rabbiyessir Duası, anneannesi öğretmiş hızlı hızlı okuyor, anlaması biraz zor  çok dikkatli dinlemek lazım J dün eve gittiğimde okudu hemen. Birde korktuğu bir şey olunca “Korkmana gerek yok “ diyor kendi kendine, örneğin bebekken küvetin altına koyduğumuz sünger vardı onu alacağım dedi aldı banyodan,Sonra “korkmana gerek yok bu sünger” diyor.Bir akşam takılmış plak gibi aynı şeyi söyledi zor susturduk  J

Hala beraber uyuyoruz, git gide daha çok düşkün oldu bana, ben eve gidince az beni görmesin beni aramaya başlıyor, sonrada “ anne ben burdayım” diyor. Daha mı tatlı olmaya başladı ne J muhabbette etmeye başladı ya beraberken çok eğleniyoruz, arada kavga etsekde, aşkımız çok büyük. Parkı çok seviyor,parka giderken sevinçten ayakları dolanıyor resmen J bir kere yüzü üstüne düştü kaykaydan kaydıktan sonra dudağı kanadı, 2 gün sonrada Özdilek’te sandalyeden düştü tam iyileşen yara bu sefer mor oldu şişti, ondan sonra bir süre kaymaktan korktu ama o da geçti yine koşturuyor.Bizde daha o kadar çok büyümediğini her ne kadar büyük çocuk gibi davransa da, kendini o kadar koruyamadığını anladık. Biraz da nazar değiyor sanırım, ne zaman kalabalık bir yerde olsak düşüyor , güzel çocuk vesselam.Sizde bir dua ediverin oğluma.

Bu sıralar yaklaşan doğum günü hazırlıkları telaşındayım, bu yıl yapmayalım diyorduk ama babam ve eşim 2 yaşı da olsun piknik yapalım dediler,yine geçen sene ki yerde aile pikniği yapacağız, bende süsleme işleri ile ilgileniyorum, ayrıntılar doğum gününden sonra artık J Haftaya da Paris’e uçuş var nasipse 3 günlük bir gezi,çalıştığım şirket gönderiyor,biraz heyecan hissedeyim diyorum yoksa hayat çok monotonlaşıyor, gidince biraz heyecanlanırım belki. Bu arada ilk kez Ahmet Tuna’dan o kadar uzun ayrı kalacağız,ilk kez gece bensiz uyuyacak, onun için biraz içim buruk aslında. İnşallah annem zorlanmaz. Birkaç gün gidip sonra geleceğimi anlatacağım belki odanın içinde ikimizin bildiği gizli bir yere bir eşya saklarız bir arkadaşım anlatmıştı çocuk o zaman annesinin onu bırakmadığını geldiğinde onu sakladıkları yerden beraber çıkaracaklarını düşünüyormuş, yazarken bile gözlerim doldu biz hiç ayrı kalmadık ki.Allah ayırmasın,kimseyi annesiz babasız bırakmasın.
Böyle işte, Fransa fotoğrafları ile döneceğim inşallah. Görüşmek üzere.


Anasının Kuzusu- 2. anneler günüm

Artık Babaannemsiz bir bahçe :(

Arkadaşı Mickey ile anneanneye giderken

Sekapark'ta
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...