14 ayı geride bırakırken Ahmet Tuna’nın artık bebeklikten
çıktığını yüz hatlarının ve hareketlerinin
çok değiştiğini gözlemleyebiliyorum.
Yavaş yavaş konuşmaya çalıştığı, kelimeleri tekrar ettiği ve taklit
etmeye başladığı bir dönemdeyiz. Çevreye daha çabuk uyum sağlayabiliyor. Yaşıtlarıyla
hemen iletişime geçmeye çalışıyor.Kendinden büyüklere “abii” demeye başladı.
Geçtiğimiz hafta ilk kez baba dedi. Babasına anne demeyi tercih ediyordu
nedense J”
annii ve babii” diyor .Nereye gidiyoruz diye sorduğumda “dede” diyor,bazen de”
anane” diyor.Çünkü her sabah dedesiyle anneannesine gidiyor. Eğer babasıyla
parka gitmişlerse nereye gittiniz babanla diyorum “gargi” diyor. Yani Gargamel J Hani şu şirinleri
kovalayan Gargi var ya, kendisi bizim parkta duruyor şirinleriyle beraber.
Bütün meyvelere “armu” diyor.Yani armut.Ha bide “mu” var,yani
muz. Büyüdü de derdini anlatmaya çalışıyor.Susadıysa “fu” diyor.Uykusu geldiyse
“nenni” birde “emmik” yani emzik. Eğer dışarıdaysak çantamı karıştırmaya
başlıyor emziğini bulmak için. Emziği daha bir önemli olmaya başladı
gibi,bıraktırmak için birkaç ay daha beklemeyi düşünüyorum. O dönem nasıl geçer
şimdi düşünemiyorum, belki uyur emziksiz ama gece uyanınca ağlar eminim.
Ahmet Tuna bu günler böyle. Ahmet Tuna’ca konuşuyor ve hızla
büyümeye devam ediyor. Birlikte 3. Bayramımızı geçirdik. Bayramda el öptü benim
oğlum. El öperken hiç fotoğrafını çekmemişiz ama bayramlık birkaç fotoğrafı
var.Tam küçük adam.