Bazen çok afili bir cümle geliyor
aklıma, yeni bir yazı yazmaya bu cümle ile başlamalıyım diyorum, not etmeyince
unutuyorum . Sonra çok afilli olmayan bir cümle bir yazının ilk cümlesi
oluveriyor.
Hikayelerin başlangıcı kadar sonu
da önemlidir. Güzel bitsin isteriz, ya da git gide daha güzel olsun.. Hüzünlü
hikayeler de gerekir bazen, yaşam tüm duygularımızla güzeldir. İnsan
hayatı da bir hikaye değil midir? Benim de bir hikayem var,senin de, onun
da.Bazen hikayelerini çok merak ettiğimiz insanlar olur, şansımız varsa bir gün
dinleriz. Hikayemize katarız o insanı da. Ya da yolumuzu ayırırız, belki de hep
dost kalırız…Karşımıza çıkan hiç bir şey nedensiz değildir, imtihan olur
güçlendirir. Çok iyi gelir,huzur verir. Dönüm noktası olur, hayatımıza yön
verir… Yine çok daraldığım, çıkmazda olduğum bir yıl oldu. Değişmiyor bir
şeyler. Çıkamıyorum dar çemberden. Dualarım var asla vazgeçmediğim. Aslı bende
saklı olan, üstü kapalı cümleler bunlar. Hikayemde olan insanlara açarım
bazılarını. Bazıları asılı dilekler gibi dururlar duvarımda. Gerçekleşmesini
çok istediğim dilekler. Bir gün gerçek olurlar diye korurum,saklarım onları.
Bir yıl daha geçti, bitiyor.
Büyüdük mü ? Güçlendik mi? Yeni şeyler öğrendik mi? İyilik yaptık mı? Nefes
aldık mı? Kalbimiz attı mı? Düşündük mü? Bir hayata dokunduk mu? Öğrettik mi?
Sevdik mi? Sevildik mi? O zaman, yeni yılın daha güzel, daha mutlu ve umutlu
olması dileği ile.. 2016 yılının son ayında 2017 yılı için mutlu yıllar…