24 Ağustos 2012 Cuma

14 Aylıkken

14 ayı geride bırakırken Ahmet Tuna’nın artık bebeklikten çıktığını yüz hatlarının ve hareketlerinin  çok değiştiğini gözlemleyebiliyorum.  Yavaş yavaş konuşmaya çalıştığı, kelimeleri tekrar ettiği ve taklit etmeye başladığı bir dönemdeyiz. Çevreye daha çabuk uyum sağlayabiliyor. Yaşıtlarıyla hemen iletişime geçmeye çalışıyor.Kendinden büyüklere “abii” demeye başladı. Geçtiğimiz hafta ilk kez baba dedi. Babasına anne demeyi tercih ediyordu nedense J” annii ve babii” diyor .Nereye gidiyoruz diye sorduğumda “dede” diyor,bazen de” anane” diyor.Çünkü her sabah dedesiyle anneannesine gidiyor. Eğer babasıyla parka gitmişlerse nereye gittiniz babanla diyorum “gargi” diyor. Yani Gargamel J Hani şu şirinleri kovalayan Gargi var ya, kendisi bizim parkta duruyor şirinleriyle beraber.
Bütün meyvelere “armu” diyor.Yani armut.Ha bide “mu” var,yani muz. Büyüdü de derdini anlatmaya çalışıyor.Susadıysa “fu” diyor.Uykusu geldiyse “nenni” birde “emmik” yani emzik. Eğer dışarıdaysak çantamı karıştırmaya başlıyor emziğini bulmak için. Emziği daha bir önemli olmaya başladı gibi,bıraktırmak için birkaç ay daha beklemeyi düşünüyorum. O dönem nasıl geçer şimdi düşünemiyorum, belki uyur emziksiz ama gece uyanınca ağlar eminim.

Ahmet Tuna bu günler böyle. Ahmet Tuna’ca konuşuyor ve hızla büyümeye devam ediyor. Birlikte 3. Bayramımızı geçirdik. Bayramda el öptü benim oğlum. El öperken hiç fotoğrafını çekmemişiz ama bayramlık birkaç fotoğrafı var.Tam küçük adam.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...